Hay ve Kayyum olan Allah'a hamd olsun

[Newroz]

İnsanoğlu, yeryüzüne ayak bastığı günden beri hep huzur rüyaları görmüş, huzur sayıklamış, huzur arkasından koşmuş ve huzur uğrunda ne kavgalar, ne kavgalar vermiştir. Bazen onu, çok çalışıp çok kazanmada ve maddî refahta, bazen gönlünce yaşamakta ve sınırsız hürriyette, bazen geniş teknolojik imkânlara sahip olmada ve konforda, bazen de yeme-içme ve cinsî arzularını tatminde görmüş ve hayatını bunları elde etmeye ve bunlara sahip olmaya bağlamış.. böyle sisli, dumanlı yolda yer yer ümitlenmiş, zaman zaman da hayal kırıklığı yaşamış ve yeisle kıvranıp durmuş, ama hiçbir zaman o mahbûb-u muntazara ulaşamamıştır. Ulaşamazdı da; zira onun arkasından koşup durduğu huzur, imanlı faziletin bir meyvesiydi ve ancak mükemmel bir imanla elde edilebilirdi. Bu, aynı zamanda peygamberlerin çağrısının da esasıydı.

İşte bu huzur çağrısının özünü, ferdin bütün benliği ile Allah'a yönelip O'na teslim olması teşkil etmektedir ki, bu ölçüde teslimiyete muvaffak olmuş bir mü'minin, ne sürekli nefsânî arzularına esir olup kalması, ne de Allah'tan başka herhangi bir şeyden korkup endişe duyması söz konusudur. Çünkü artık o, sevip gönül bağlayacağı maksud ve mahbubunu bulduğu gibi, her zaman ululuğu karşısında mehâbet ve saygı duyacağı bir kudret-i nâmütenâhînin himayesine de girdiğinden huzur içindedir; huzur içindedir, zira o bilmektedir ki, o sonsuz kudret ve inayet, kim olursa olsun kendisine yönelenleri hiçbir zaman yüzüstü bırakmaz ve perişan etmez.