Aşktan ölür mü insan? Sen ölüyorsun. Kendine acı; ruhuna, beynine, bedenine en çok da zavallı yüreğine. Kan ağlıyor, kıvranıp duruyor, görmüyor musun?
Bitti artık, olmadı, olmayacak. Geceleri beyninde bitmeyen diyaloglar... Peki ya, kendinle kavgan, daha ne kadar sürecek? Örselendin. Görmüyor, işitmiyor, gülmüyorsun artık. Hançer gibi kesip acıtan, kanatan bu aşk bitmeli. Yoruldun artık kabul et. Kalbin taşıyamıyor böylesi bir aşkı; anlamsız, fırtına gibi esip geçen, tek kişilik yalnız bir aşkı... ‘İzin ver’, demek istiyorsun’ Seni unutmama izin ver.’
Aşkın dikenine katlanamamak değil bu. Aşkından ayakta duramıyorsan, çok ağır da taşıyamıyorsan, geriye ne kalır unutmaya çalışmaktan başka?
Yatağında bir başına bunları düşünürken hafif bir melodi elinden tutuyor, yumuşacık. Aşkın sesi giderek yükselirken Unutma diyor Unutma, Unutma Beni... Sezen Aksu kulağına söylüyor en sevdiğin şarkıyı, senin için, aşkın için:
Kan ter içinde uykularından uyanıyorsan eğer her gece
Yalnızlık sevgili gibi boylu boyunca uzanıyorsa koynuna
Olur olmaz yere ıslanıyorsa kirpiklerin artık her şeye
Anneni daha sık anımsıyorsan hatta anlıyorsan
Kalbini bir mektup gibi buruşturulup fırlatılmış
Kendini kimsesiz ve erken unutulmuş hissediyorsan
İçindeki çocuğa sarıl
Sana insanı anlatır
Eller günahkar
Diller günahkar
Bir çağ yangını bu
Bütün dünya günahkar
alıntı
Nekadar acı severken ayrılmak..en kötüsüde iki tarafında bir birini severek ayrılması..Belki kara toprak altına yatırmaz insanı ama bu dünyada ölüden farkı kalmaz..Allah kimseyi sevdiğinden ayırmasın..
