Ev, büyük vaatlerin evi değil. Müşteri için özel bir şey yok. Ata'nın kendisi için yarattığı bir dünya. Üzerine çiçekli kılıflar geçirilmiş eski mobilyalar, duvara asılı gitarlar, köşede antika bir radyo, bahçede paslı bir cip, tarlada mısır, ağaçta nar, mütevazı odalar, kütüphanede Tournefort'un seyahatnamesi, hafif bir boş vermişlik.
Beri yandan -- hatta tam da bu nedenle -- çok samimi. Gitmek için en büyük neden: Ata'nın kendisi. Sevmediği şehir işlerini (nedir onlar bilmiyoruz) bırakıp 17 sene önce pat diye balıkçı olmaya karar vermiş. Bir fırtınada sığındığı bu buruna yine pat diye yerleşivermiş.
Kasmaz ve kastırmazsanız ödülünüz: sabah akşam balık ve deniz ürünü. Ve rakı. Ve tabii muhabbet.
http://www.kucukvebutikoteller.com/deta ... Izmir.html