Dokunsan Yüreğime

[DELAL]

Sen gittin ya dilim yarım uyaklarım kayıp..Gidişinle tükendi kelimeler..Kanayan düşlerimin içinden çekip çıkarıldı kimsesiz esir hisler..

Candı kandı.. ama hükmü yoktu.. Çaresizlik tavında demini almıştı yarınlar..

Adı olmayan bir sevda çıkmaz sokak misali takılıp kaldı dikenlerine imkansızlığın..

Yokluğun bıçak gibi keserken geceyi karanlık gülümsedi bir an.. Ve ardında yeşerdi cansız seviler.. Sözler uyumsuzluğunu kusarken gecenin koynuna sahipsiz uyaksız sevdaya dair tüm kelimeler..

Kimliksiz bir duygunun esaretinde bedeni olmayan ruhlar ruhsuz bedenlere inat canhıraş bir çabayla tutunmakta bugüne. Dünden bugüne.. Dünün gölgesinde yaşarken bugünü ama sevdasız ama yarınsız.. Keşke’lerin kaygısı çöreklenmiş yorgun bedenlere..

Özgürlüğü takıp bir kuşun kanatlarına yarınlardan uzanmak vardı sevgili sana..

Hiçbir şeyi umursamadan dikenli tellere rağmen.

Kanayan ellerimize yüreğimize birbirine hasret bedenlerimize imkansızlığa rağmen..

Bana rağmen..

Sana rağmen..

Sınırlar yok etmeden bizi..

Tek bir kez.

Son kez.

Dokunsan yüreğime..

Ve ben o an ölsem Gece gözlerinin derinliğinde...

Tek bir kez ve son kez...

“İki sınır ülkenin dikenli telleriyiz biz dokunsak kanar ellerimiz”