seyduna ve şahrudun aşk hikayesi

[SEYDUNA]

Seyduna ile şahrud hikayesi bildiğim kadarıyla mitolojik bir sevda hikayesidir.Bu hikeyinin başlangıcı kainatın yaratılmsıdır yani gökyüzü ve yeryüzünün aşkıdır,gökyüzünün ismi seyduna yeryüzünün ismi ise şahrudmuş.

Bunun hikayesine gelince kainat yeni yaratılmıştır ne seydunanın şahrudtan haberi vardır ne de şahrudun seydunadan gel zaman git zaman bu böyle sürmüş.Artık şahrudun yeryüzünü salama zamanı gelmiştir.Dağların uyanması şelalelerin iyice çağlaması herşeyin varlığını bilmesi için.Tam yeryüzünü sallayacağı zaman garip bir ses duymuş,su sesinden güzel bülbüllerin şarkılarında daha tatlı bir ses,merak edip bütün haşmetiyle yüzünü dönmüş ve ne görsün beyazla mavinin raksı içinde bir güzellik bütün çiçekler,ağaçlar,dağlar bir rüzgar eşliğinde nağmeler çıkarmaya başlamıştı şahrudun seydunaya aşık olduğunu gösteriyordu herşey.Seyduna tıpkı onun hissettiği şeyleri his ediyordu bulutlar gökyüzünü narin narin yalayarak geçiyordu bu sevdaya eşlik ediyordu sanki,bir zaman birbirlerine

[Siyabend]

Zamanın olursa bu hikayeyi biraz daha araştırıp burada bizimle paylaşmanı istiyorum.Normalde ben bunu yapardım ama bu aralar cidden çok yoğunum..

[SEYDUNA]

farkındayım muhtar ayıp ediyorsun ben araştırır bulur eklerim bu başlığın altına

[fatoş169]

çok güzel bi hikaye sağol

[şahrud]

bu hıyanenın gerçek olduğunu biliyormuydunuz?

[SEYDUNA]

Seyduna ve Şahrud'un aşkı

Azeri olduğunu ama Anadolu ve Mezopotamya kültürüyle beslendiğini belirten Bozyiğit, albümdeki her türkünün ayrı bir öyküsünün olmasını çalışmaya renk veren bir olgu olarak tanımladı. Albümün tamamına hakim duygunun aşk, sitem ve sosyal adaletsizlik olduğunu vurgulayan Bozyiğit Seyduna ve Şahrud ile olan yakın ilişkisini ise şöyle açıklıyor:

"Hassan Sabah ilginç bir kişiliktir. Ben tarihi seviyorum. Mezopotamya tarihini, Azeri tarihini okumayı seviyorum. O başkaldırı biçimiyle, o işgale karşı mücadale biçimiyle çok ilginç gelmiştir. Şahrud, özünde bir semboldür. Yani Şahrud denilen birisi yoktur. Alamut Kalesi'nin altında geçen bir ırmağın adıdır. Ben sevdiğim kadını bir suya, bir akan suya benzettiğim için akıp durulan bir şeyden ürettiğim için ve hayat veren bir ırmağa benzettiğim için o ismi kullandım. Ve güzel bir aşk öyküsü oldu. Belki de ayrılıklar, ya da acı, ya da büyü sanatsal üretimin temelinde çok önemli bir yer işgal ediyorlar"

[SEYDUNA]

Seyduna Sahurd

Seyduna şahrud iki sevdalı ırmaktır elbruz eteklerinde
Asırlar boyu birbirine inatla akarlar
Kavuşamamanın hasreti vardır yüreklerinde
Sevdalarını sularında yıkarlar
Bilinmez pek sevdaları
Tertemizdir el değmemiş kirletilmemiştir
Sessizce akıp kavuşmayı beklemeleri
Belki de bunun içindir

Seyduna şahrud iki sevdalı ırmaktır elbruz eteklerinde
Hayat verir baştan yaratır akıp geçtiği yerleri
Bir hüzün vardır elbette öykülerinde
Diyardan diyara anlatılır türlü efsaneleri
Şahrud türküler söyler seydunasına
Seyduna hırçınlaşır daha bir gür akmaya başlar
Artık tuz basılmıştır dermansız yarasına
Yer gök inler dile gelir dağlar taşlar

Seyduna şahrud iki sevdalı ırmaktır elbruz eteklerinde
Şahin gelip dalına konar şahrudun,seydunanın suyundan içer
Umutlar tazelenir alamut kalesinde
Taş üstünde güller açar
Seyduna şahrud artık bir olmuştur
Ayrı ayrı anılmaz adları
Gayrı ayrılıgın vakti dolmuştur
Onun içindir bu sessiz feryadları

Seyduna şahrud iki sevdalı ırmaktır elbruz eteklerinde
Yüreğine kor düşen alır düşlerini ona gelir
Binlerce söz vardır sevdaya dair derinliklerinde
Bazen sevdalılardan geriye bir tek bunlar kalır
Göz göze gelir hüzünlenir seyduna şahrud
Sevdalılar sularına karışmıştır
Kavuşmak onlar için sadece bir umud
Seyduna şahrud buna çoktan alışmıştır

[SEYDUNA]

İKİ AYRI BAHARIN DALIYDILAR
BİRİ İLK DİĞERİ SONDU
VE KAN TER İÇİNDE BİR YAZ
ARALARINDA DURUYORDU
BAHARA YENİLDİLER
ŞAHRUD TAPTAZEYDİ.
FİLİZDİ
YÜREĞİ GÜNEŞİ İÇECEK DENLİ
KAR YANGINIYDI
HER UCU AYRI BİR YEŞİLE SEVDALI
CEMRELER YAŞAMLA ARASINDA
ANA SÜTÜYÜ
TOPRAK VAR GÜCÜYLE AYAKTA TUTUYOR
KENDİNİ VE DOĞURGANLIĞINI ONA SUNUYORDU
ŞAHRUD İSE HER DALI YEŞİLE
BİR TOMURCUKLA KARŞILIK VERİYORDU İ
ÇTİĞİ HER DAMLA GÜNEŞLE ÇİÇEKLERİ ÇITLIYORDU SANIRSIN RENGARENK GÜLÜMSEYEN YERYÜZÜYDÜ SEYDUNA ÖLÜME ÖLÜMÜNE YAKINDI.
ÇINARDI ŞAHRUD'UN GİYİNDİĞİNİ
SOYUNUYORDU
VE GELİNSİ DALLARI SOYUNDUKÇA
ÇIPLAKLIĞINDAN UTANIYORDU
SOLAN YÜREĞİYLE HER SEHER GÜNE
BİRAZ DAHA SARI DURUYOR
VE BİLİYORDU;
TEN SOĞUMASI ÇOĞU
KEZ ELİNDE AK KETENİYLE
VAKTİNDEN ÖNCE GELİYORDU ÖLÜMLE YAKIN DOSTLUĞUNA BİRAZDA
BU YÜZDEN MİNNET DUYUYORDU
SEYDUNA'YLA ŞAHRUD'UN T
EK VE BÜTÜN BAĞLARI
AYRILIKLARIDA OLAN MEVSİMİN EN UZAK UÇLARINA TUTUNMALARIYDI.
MEVSİM HAZİRAN SONUNDA KENDİNİ YAKINCA,
KOPTULAR ARTIK BİRBİRLERİNİN
KIŞINDA BİLE YOKTULAR

[beyazgül]

Yitik öyküdür)
Tarihten iki ayrı coğrafyaya damlayan
İki ayrı yürekte durmadan kanayan
Seyduna’yla Şahrud
Yüreklerin akarken bıraktığı izi
Birbirlerinin gözlerinde aradılar.
Yoktu.
İki iklim farkıydılar
Ne zaman göz göze değseler
Yangın çıkmayacak denli uzaktılar.
Yalnızca aynaların dökülen sırrına yansırdı
Üçüncü bir kente düşmüş suretleri

Şahrud gökyüzü geliniydi.
Yüzüne bulut inse dolardı masal gözleri.
Bir solukluk rüzgarda bile
Usul usul kanardı gelincik bedeni.

Seyduna yeryüzü cehennemi.
Ölüm, çağrılı uçurumlarda sınardı sevdasını
Yalnız ufuk çizgisinde buluşurlardı,
Onu da güneş günde iki kez ateşe verirdi.

İki iklim ayrıldılar.
“Ya Şahrud!” dedi Seyduna
“Gözlerime mermi diye sevdanı sürdüm.
Ardına bakma, gözyaşımla vurulursun.
Su gibi git.”

Şahrud’un yüzüne keder mayın gibi durdu.
Ve zaman gözlerinin su yeşilinde kuruldu.
Hüzün bir Buda heykeli gibi çırılçıplak,
Yüzlerine oturdu.

Rivayet odur ki,
Şahrud vardığı denizlerde hala
Seyduna türküleriyle uyanmakta,
Seyduna, Şahrud’un gözlerinden kalan
Masalla yaşlanmakta.)

[beyazgül]

ben sizin hikayenizide dinlemek istiyorum :happyy