Endash cini ve uzaktaki köy

[sinan]

Sen misin ciddi yazı yazan.. Sen misin bir takım yerlere çatan.. Sen misin boyuna bakmadan hödö hödö eden..

Böyle gelir bir “ENDASH cini”, bütün yazını mahveder..

“Hep ENDASH beraber ENDASH yaşayalım ENDASH”

Canım yazının bütün karizması dağılmış.. Patlak lastik gibi olmuş..

Okur soruyor: Nedir kardeşim bu ENDASH?

Bir bilsem..

O bir cin! Endash cini! Elektronik devreler arasında gezinen, yazarın bütün havasını söndürmekle vazifeli manyak bir cin.. Canı sıkılınca giriyor devreye.. Ve nedense sadece BENİM yazılarıma!

Hadise şu: Sistemimizde “tire”ye karşı bir alerji var. Sistem benim tirelerimi oradan oraya aktarılırken ENDASH’e çeviriyor. Yani benim yazdığım bir şey değil. Endash kelimesini gördüğünüz yerlerden esasen tire var. Dünkü yazımın muhtelif yerlerinde çıkan ENDASH kelimesinin benimle hiçbir ilgisi yoktur. Bir manası yoktur. Tire yerine yanlışlıkla çıkmıştır.. Gerekli önlemler alınmıştır.



***

Endash cini istediği kadar uğraşsın, ciddi yazılar yazmaya devam edeceğim. Madem miting meselesine girdik..

Terörü protesto mitinglerine katılım azmış. Okay Gönensin “duyarsızlığımız”dan söz etti dünkü yazısında.

Hatırlarsanız “Bu vatan ilk önce şehitlerini unutur” diye bir yazı yazmıştım. Bazıları çok kızmıştı.

Çok enteresandır, milletimiz, yani “şehitler unutulmaz, vatan bölünmez” diyen necip milletimiz sadece mitinglere değil, “bölünmesin, başkalarının eline geçmesin” denilen o topraklara da gitmiyor.

Kimse “yahu neresidir orası, ne menem bir yerdir” diye merak etmiyor Doğu Anadolu’yu, Güney Doğu Anadolu’yu.

En fazla Mardin’e gidiliyor, hazır gelmişken Urfa’ya şöyle bir bakılıyor, Nemrut’a çıkılıyor..

Yüksekova’ya giden? Şemdinli’ye giden? Cizre’de tatil yapan? Çukurca’da

çay içen? Van’da tekne gezintisi yapan? Tunceli’de bir esnaf lokantasında karnını doyuran?

Yok!

Askerler, polisler, öğretmenler, doktorlar ve kaymakamlar ve de oranın halkı hariç kimse zahmet edip gitmiyor.

Şimdi seçim var diye bir de gazeteciler!

Bu saydıklarımın kaçı sevgi ve ilgiyle oralara gitmiştir o da ayrı konu..

Terör vardı, korkuldu gidilmedi, terör geçtiğimiz yıllarda epeyi bir durmuştu, yine gidilmedi..

Anlamak hakikaten güç. Bilinmeyen, gidilmeyen, her şeyden önemlisi öğrenilmeyen bir bölge için binlerce can veriliyor! Orayı koruyalım diye milyarlarca silah alınıyor! Ülkenin bütün politikası kimsenin merak etmediği dağlara, bayırlara, ovalara göre biçimleniyor!

Ama milletin yegane “vatanı” Bodrum!

Bodrum, Çeşme, Marmaris..

Buraların her tarafını ıcığıyla cıcıyla bilelim, girip çıkmadığımız delik kalmasın ama Hakkari’yi görmek aklımıza gelmesin..

Orada bir köy var uzakta, gitmesek de görmesek de bizimdir, kimseye vermeyiz, kimseye kaptırmayız kafası.

“Güzel değil oraları” demeyin sakın! Kimse Cilo dağları kadar güzel başka bir dağ gösteremez bana.. Ama bilen kim?

“Bodrum’da bikiniyle denize girme hakkımızı kimse elimizden alamaz” mitingleri işte o nedenle bu kadar ilgi gördü de “şehitler unutulmaz, vatan bölünmez” mitingi görmedi..

Vatan “uzaktaki köy”den ibaret olduğu sürece de böyle olacak.

TUĞÇE BARAN