Köylüler hemen savcılığa haber ediyor, görevi o an olay yerine gelip rapor tutmak olan savcı can güvenliğim yok diye bir türlü gelmiyor. İkindi vaktine kadar köylüler cesedin başında bekliyor.
Abalı karakolundan bir imam ve köylüye fotoğraf makinesi ve kamera verilip çekin deniyor.
Daha sonra savcılığın talebi üzerine minik Ceylan’ın parçaları en yakın karakola götürülüyor. Karakol kapısında otopsi yapılıyor.
Roket mermisinin nereden fırlatıldığını anlamak, kriminal rapor tutmak için dahi hiçbir yetkili olay yerine gelmiyor.
Üç gün sonra savcılık harekete geçiyor, muhtemelen o zamana kadar da birileri tarafından deliller karartılmış oluyor.
Köylüler merminin yakında bulunan Tabantepe Jandarma alay komutanlığından geldiğini söylüyorlar. Tabii henüz bu kesinlik kazanmış bir bilgi değil.
Olay üzerine bölge insanın nabzını tutmaya çalıştım. Görüştüklerim PKK’nın yapmış olamayacağını söylüyorlar, genel kanaat merminin Jandarma birliğinden yanlışlıkla boş araziye diye atılmış olabileceğini yönünde.
Bölgede geçmişte yaşananlar olayın gerçek boyutları ile ortaya çıkacağı konusunda ümitlerimizi söndürüyor. Binlerce faili meçhule bir yenisinin ekleneceğine dair karamsar bir duygu içimi kaplıyor.
Sonuçta minik Ceylan artık aramızda değil. Yaşarken de ne kadar aramızdaydı ondan da emin değilim.
Bölgenin bütün gerçekleri ile birlikte minik Ceylan yaşarken de aramızda olsa idi bu korkunç olay karşısında topyekun millet olarak içimizde bir isyan duygusu belirirdi.
Ne hükümetten, ne köyün yanı başındaki jandarma karakolundan ne de savcılıktan ses çıkmıyor.
Çıldırtan bir sessizlik hâkim. Sanki bir yerlerden sakın bu işin üzerine gitmeyin diyen birileri var.
Gazetelerden sadece Taraf konuyu gündeme getiriyor ve manşete taşıyor.
Medyanın oyuncağı haline gelmiş kamuoyuna ne demeli peki? Bu tepkisizlik ya duyarsızlık nasıl izah edilebilir?
Aile veya ahbap sohbetlerinizde Beşiktaş maçı kadar dahi olsa hiç yer tuttu mu minik Ceylan.
O halde size insan denebilir mi?
Bu sessizlik karşısında niye isyan etmiyorsunuz? Başka kendi vicdanınıza sonra Cumhurbaşkanına, Başbakana, Genel Kurmay Başkanına, İçişleri bakanına, Diyarbakır valisine, medya yayın yönetmenlerine söylenmesi gereken iki çift lafınız yok mu?
14 yaşındaki Ceylan’ın bakışları karşısında ezilmiyor musunuz?
Erkam Tufan AYTAV / Haber 7
[email protected]